świadectwo (3)

Gość

Wróciłam o 16 i od razu chciałam zabrać się za pisanie notki, żeby wszystko dokładnie opisać, ale pech chciał, że wyłączyli prąd w całym Zabierzowie... Dlatego nie tracąc czasu, zabieram się za pisanie.

Oczywiście zmierzając do Białego Dunajca musiałam się zgubić. Poszłam nie do tej szkoły, w której urzędowała KODA... ale po masie pytań zadanych miejscowym dotarłam do celu wyprawy. I wcale nie byłam zadowolona z tego powodu. Jakoś tak dopadło mnie zniechęcenie. Wszyscy ludzie mnie denerwowali i na prawdę BARDZO chciałam wrócić. I do tego wszystkiego perspektywa bycia animatorem następnego dnia, przygotowanie konspektu, wypełnianie dyżurów... DRAMAT.

Dopiero na następny dzień dotarło do mnie jak bardzo się myliłam. Przecudnej urody grupa I zaskoczyła mnie od samego początku egzystowania w jednym pokoju. Ciągły uśmiech, radość i euforia... Naprawdę mogę powiedzieć, że było cudownie. Wspaniale. Prawie tak jak kiedyś. Prawie, bo tak jak w sierpniu 2005 nie będzie nigdy. Ale wróćmy do tematu Smile

Po raz kolejny przekonałam się, jak bardzo pierwsze wrażenie może być mylne. Poznałam od drugiej strony ludzi, których wcześniej z góry przekreślałam. I co najpiękniejsze, nauczyłam się z tym walczyć.

Dni mijały bardzo, ale to bardzo szybko. Zmęczenie dawało się we znaki, ale litry kawy wypijane w przerwie poobiedniej pomagały przetrwać nam te trudne chwile Smile

Jeszcze raz wrócę do mojej grupy... Tak cudowne osoby spotyka się raz na milion, a ja miała to szczęście, że spotkałam 4 niezwykłe sztuki na raz. Każda inna i jednocześnie każda wyjątkowa:

Ela, Bisia, Agatka i Krecik. Moje złotka

Dziękuję Wam za wspólny czas... Za przecudnej urody piosenkę, za śpiewanie przy myciu garnków po obiedzie... Za to co razem przeżyłyśmy i za to, że dałyśmy radę. ZALICZYŁYŚMY KODA! Smile

Oczywiście chcę też podziękować innym osóbkom Smile

Edytce-za to, ze mnie nie zostawiła i przez cały czas wspierała mnie dobrym słowem;

Dziewczynkom z grupy 2-za wspólnie spędzony czas, śpiewy chichy i inne takie Wink

Kubusiowi-za to, że mogłam bezkarnie się do niego przytulać, kiedy tego potrzebowałam i za to, że mi uświadomił coś niezwykle ważnego...

Robaczkowi-za każdy ciepły uśmiech, za pogodę ducha, tyle ciepłych słów, które od Ciebie usłyszałam, za szeroko otwarte ramiona...

Beatce-za to, że była obok, kiedy tego potrzebowałam.

Mogłabym jeszcze długo, długo wymieniać, ale napiszę po prostu: Dziękuję Wam wszystkim za ten cudowny czas, za to, że daliśmy radę i za to, że spotkamy się już 3 lutego Smile

(oryginalnie tekst ukazał się na blogu Kamy 24 stycznia 2007. za jej zgodą zostaje tutaj opublikowany)

Gość

Chwała Panu za to wszystko!!! Smile

kama · Wysłany: Pią 21:53, 16 Mar 2007 Temat postu:

Tak mnie teraz naszło Very Happy

Ja tak najbardziej na codzień odkrywam miłość Boga przez moich przyjaciół. Naprawdę uważam, że przyjaźnie które nawiązałam są ogromnym darem, może nawet jednym z największych jakie mogłam otrzymać Smile